การตั้งชื่อมันเทศ

แม้ว่าสีส้มอ่อนนุ่ม มันเทศ โดยทั่วไปเรียกว่า "มันเทศ " ในส่วนของอเมริกาเหนือมันฝรั่งหวานนั้นแตกต่างจากต้นมันเทศ (Dioscorea) ซึ่งพบได้ทั่วโลก [8] และเป็นของตระกูล dioscorea monocotyledonous สปีชีส์ของไม้สีไม้) เป็นที่รู้จักกันในหลาย ๆ ที่เป็น "มันเทศ "แม้ว่ามันเทศจะไม่เกี่ยวข้องกับพฤกษศาสตร์อย่างใกล้ชิดกับมันฝรั่งทั่วไป แต่พวกเขาแบ่งปันนิรุกติศาสตร์ร่วมกันในปี 1492 สมาชิกของการเดินทางของ Christopher Columbus เป็นคนแรกที่ได้ลิ้มรสมันฝรั่งหวาน Later นักสำรวจค้นพบว่าชื่อท้องถิ่นต่างๆ แต่สิ่งที่รอดชีวิตมาได้คือชื่อ taino ท้องถิ่นบาตาตาชาวสเปนได้รวมคำเข้ากับคำพูดของ Quechua สำหรับมันฝรั่งปาป้าเพื่อสร้างคำว่า patata สำหรับมันฝรั่งทั่วไปในขณะที่มันฝรั่งหวานเป็นที่รู้จักกันในชื่อ "มันฝรั่งหวาน " (בטט) ในภาษาฮิบรูนี่ไม่ใช่การยืมโดยตรง taino แต่ชาวสเปน patata ถูกยืมเป็นภาษาอาหรับเป็น "batata " (طاطا) เนื่องจากขาด / p / เสียงในภาษาอาหรับและมันเทศเป็นที่รู้จักกันในชื่อ "batata ḥilwa " (طاطاحلو); แท้จริง "มันเทศ ") Batata อาหรับถูกยืมมาเป็นภาษาฮีบรูเพื่ออ้างถึงมันฝรั่งหวานเท่านั้นเนื่องจากฮีบรูมีคำพูดของตัวเองสำหรับมันฝรั่งทั่วไป תפ ("tapuakh adama ", ตัวอักษร "Earth Apple "; เปรียบเทียบ French Pomme de Terre)องค์กรและนักวิจัยบางแห่งสนับสนุนการใช้คำเดียว ("Sweetpotato ") แทนที่จะเป็นสองรูปแบบสำหรับการตั้งชื่อเพื่อเน้นเอกลักษณ์ทางพันธุกรรมของพืชจากมันฝรั่งและมันเทศทั่วไปและเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน ในการใช้งานภาษาอังกฤษแบบอเมริกันในปัจจุบันสไตล์ชื่อสองคำยังคงเป็นที่ต้องการ

ในอาร์เจนตินาโคลัมเบียเวเนซุเอลาเปอร์โตริโกบราซิลและสาธารณรัฐโดมินิกันมันฝรั่งหวานเรียกว่าบาตาต้า ในเม็กซิโกโบลิเวียเปรูชิลีอเมริกากลางและฟิลิปปินส์มันฝรั่งหวานเป็นที่รู้จักกันในชื่อ Camote (สะกด Kamote ในฟิลิปปินส์) จากคำ Nahuatl Word Camotliในเปรูและโบลิเวียคำพูดทั่วไปของมันเทศคือ Apichu แต่มีความหลากหลายเช่น Khumara, Kumar (Ayacucho Quechua) และ Kumara (โบลิเวีย Quechua) คล้ายกับชื่อ Kumara ที่คล้ายกับมหาสมุทรในระดับภูมิภาค (Kumala Umala, 'Uala, ฯลฯ ) นำนักวิชาการบางคนสงสัยตัวอย่างของการติดต่อ transoceanic pre-Columbian ทฤษฎีนี้ยังได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานทางพันธุกรรมในออสเตรเลียประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ของการผลิตมีไว้สำหรับความหลากหลายของส้ม 'Beauregard' ซึ่งพัฒนาขึ้นในปี 1981 โดยสถานีทดลองเกษตรของรัฐหลุยเซียน่า ในนิวซีแลนด์ความหลากหลายของชาวเมารีเติบโตหัวเรียวที่มีผิวขาวและเนื้อสีขาวบอกว่าชาวยุโรปไม่ได้เดินทางก่อนข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกที่รู้จักกันดีในฐานะKūmara (ในMāoriและนิวซีแลนด์อังกฤษ) ความหลากหลายที่พบบ่อยที่สุดคือตอนนี้สีแดง ' Owairaka 'แต่ Orange (' Beauregard '), ทอง, สีม่วงและอื่น ๆ ก็เติบโตขึ้นเช่นกัน

ต้นทาง

ต้นกำเนิดและการผลิตมันฝรั่งหวานเกิดขึ้นในอเมริกากลางหรืออเมริกาใต้ใน Mesoamerica ที่ซึ่งมันฝรั่งหวานในบ้านปรากฏขึ้นอย่างน้อย 5,000 ปีที่ผ่านมา Batatas อาจมีต้นกำเนิดระหว่างคาบสมุทรยูคาตันในเม็กซิโกและปากแม่น้ำ Orinoco ใน Venezuela.by 2500 BC สายพันธุ์ส่วนใหญ่แพร่กระจายไปยังแคริบเบียนและอเมริกาใต้โดยชนพื้นเมือง

มันเทศ Diploid (Ipomoea trifida) ซึ่งเป็นญาติที่ใกล้เคียงที่สุดของมันฝรั่งหวาน (ipomoea batatas) เกิดจากการข้ามเริ่มต้นระหว่าง tetraploid และ parent diploid อื่น ๆ ตามด้วยเหตุการณ์การทำซ้ำจีโนมที่สมบูรณ์ครั้งที่สอง ของมันฝรั่งหวานที่รู้จักกันในวันนี้พบได้ในถ้ำใน Chilca Canyon ในภูมิภาคภาคใต้ตอนกลางของเปรูซึ่งมีอายุ 8080 ± 170 BCDispersalมันฝรั่งหวานปลูกในโพลินีเซียมานานก่อนการสำรวจตะวันตกมักจะเกิดจากการตัดเถาวัลย์มากกว่าเมล็ดในหมู่เกาะคุกเรดิโอมันฝรั่งหวานวันที่ 1210-1400 Ad.a สมมติฐานทั่วไปคือโพลินีเซียที่เดินทางไปอเมริกาใต้และกลับมา ของเถาวัลย์ไปยังโพลินีเซียกลางและจากที่นั่นกระจายไปทั่วโพลินีเซียไปยังเกาะอีสเตอร์ฮาวายและนิวซีแลนด์ความคล้ายคลึงกันทางพันธุกรรมพบระหว่างโพลินีเซียและชนพื้นเมืองอเมริกันรวมถึงคนZenúที่อาศัยอยู่บนชายฝั่งแปซิฟิกของโคลัมเบียในปัจจุบันแนะนำ Polynesians อาจเคยไปเที่ยวอเมริกาใต้และกินมันฝรั่งหวานก่อนที่จะติดต่อกับยุโรปนักภาษาศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาของ Amerindian Willem Adelaar และ Pieter Muysken เชื่อว่าคำว่ามันเทศนั้นใช้ร่วมกันโดยภาษาโพลินีเซียนและอเมริกาใต้ Nui Kumara, Hawaiian Uala, Maori Kūmara) อาจเกี่ยวข้องกับ Quechua และ Aymara K'umar ~ K'umara Adelaar และ Muysken ยืนยันว่าความคล้ายคลึงกันของคำว่ามันเทศเป็นหลักฐานที่เป็นกันเองหรือสัมผัสเป็นระยะ ๆ ระหว่าง Andes Central และ Polynesia

นักวิจัยบางคนอ้างถึงการประมาณเวลาที่แตกต่างกันแนะนำว่ามันฝรั่งหวานอาจมีอยู่ในโพลินีเซียหลายพันปีก่อนที่มนุษย์จะมาถึงที่นั่นอย่างไรก็ตามฉันทามติทางวิชาการในปัจจุบันเป็นแบบจำลองการติดต่อก่อนโคลัมเบียในช่วงยุคอาณานิคมของสเปน (ค.ศ. 1521-1898) มันฝรั่งหวานได้รับการแนะนำให้รู้จักกับฟิลิปปินส์เป็นครั้งแรกพร้อมกับพืชผลโลกใหม่อื่น ๆ ผ่านมะนิลา Galleon ได้รับการแนะนำจาก Luzon ไปยังจังหวัดฟูจอเจียประมาณปี ค.ศ. 1594 เพื่อตอบสนองต่อความล้มเหลวของพืชผลรุนแรง การเพาะปลูกมันฝรั่งหวานได้รับการสนับสนุนจากผู้ว่าราชการจิน Xuezengชาวโปรตุเกสยังแนะนำมันฝรั่งหวานให้กับอาณาจักรริวยูตอนนี้โอกินาว่าญี่ปุ่นในช่วงต้นปี 1600 มันฝรั่งหวานกลายเป็นอาหารหลักในญี่ปุ่นเพราะพวกเขามีความสำคัญในการป้องกันการกันดารอาหารในระหว่างการเก็บเกี่ยวข้าวที่ไม่ดี และ Tokugawa Shogunate ได้รับการสนับสนุนตีพิมพ์และเผยแพร่การแปลภาษาญี่ปุ่นของเอกสารการวิจัยของเขาเกี่ยวกับมันฝรั่งหวานเพื่อส่งเสริมการเพาะปลูกที่กว้างขึ้นมันฝรั่งหวานปลูกในสวนส่วนตัวของโชกุนโทคุงาวะโยชิมูนมันได้รับการแนะนำให้รู้จักกับเกาหลีเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1764 Kang P'il-ri และ Yi Kwang-Ryŏเริ่มปลูกมันฝรั่งหวานในกรุงโซลในปี 1766 โดยใช้ความรู้ของผู้ปลูกฝังญี่ปุ่นที่พวกเขามี เรียนรู้ใน Longnai ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1764 เป็นต้นไปโครงการประสบความสำเร็จเป็นเวลาหนึ่งปี แต่ในที่สุดก็ล้มเหลวในช่วงฤดูหนาวปี 1767 หลังจากการเสียชีวิตที่ไม่คาดคิดของคาห์น